พรหมลิขิต

เหม่อมองบนฟ้าไกล
จ้องมองด้วยความสงสัย
ว่าใครกันนะใคร
ที่พาให้เธอเดินหลงทางมาเจอกับฉัน
มีคนเป็นล้านคน
ช่างไร้เหตุจริงจริงที่เราเจอกัน
จากเป็นคนไม่เชื่ออะไร
สุดท้ายก็ได้แต่ถามตัวเองซ้ำๆ
ตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหม
ที่เขียนให้เป็นอย่างนั้น
ตกลงให้เรารักกันใช่ไหม
อย่างนั้นขอได้หรือไม่
โปรดอย่าทำให้เราพลัดพราก
ให้เรารักกัน เนิ่นนานถึงจนวันตาย
ฉันขอได้ไหม
เมื่อก่อนลมหายใจ
ก็คิดว่าเป็นของฉัน
แต่พอได้พบเธอ
เพิ่งรู้จริงจริงลมหายใจคือเธอเท่านั้น
มีคนเป็นล้านคน
ช่างไร้เหตุผลจริงจริงที่เราเจอกัน
จากเป็นคนไม่เชื่ออะไร
สุดท้ายก็ได้แต่ถามตัวเองอีกครั้ง
ตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหม
ที่เขียนให้เป็นอย่างนั้น
ตกลงให้เรารักกันใช่ไหม
อย่างนั้นขอได้หรือไม่
โปรดอย่าทำให้เราพลัดพราก
ให้เรารักกัน เนิ่นนานถึงจนวันตาย
ฉันขอได้ไหม
คนมีอีกตั้งล้านคน
ไม่มีเหตุผลที่เธอต้องเลือกฉัน
จากเป็นคนไม่เชื่ออะไร
สุดท้ายก็ได้แต่ถามตัวเองอีกครั้ง
ตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหม
ที่เขียนให้เป็นอย่างนั้น
ตกลงให้เรารักกันใช่ไหม
อย่างนั้นขอได้หรือไม่
โปรดอย่าทำให้เราพลัดพราก
ให้เรารักกัน เนิ่นนานถึงจนวันตาย
ฉันขอได้ไหม
ฉันขอได้ไหม



Credits
Writer(s): Poonsak Jaturaboon, Kajorndej Promlaksa, Apichart Promruksa, Ekkarat Wongchalat, Phongpan Polasit
Lyrics powered by www.musixmatch.com

Link